امام صادق علیه السّلام در ماه رمضان این دعا را میخواند:
اللَّهُمَّ إِنِّی بِکَ وَ مِنْکَ أَطْلُبُ حَاجَتِی وَ مَنْ طَلَبَ حَاجَةً إِلَى النَّاسِ فَإِنِّی لا أَطْلُبُ حَاجَتِی إِلا مِنْکَ وَحْدَکَ لا شَرِیکَ لَکَ وَ أَسْأَلُکَ بِفَضْلِکَ وَ رِضْوَانِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِی فِی عَامِی هَذَا إِلَى بَیْتِکَ الْحَرَامِ سَبِیلا حِجَّةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً زَاکِیَةً خَالِصَةً لَکَ تَقَرُّ بِهَا عَیْنِی وَ تَرْفَعُ بِهَا دَرَجَتِی وَ تَرْزُقَنِی أَنْ أَغُضَّ بَصَرِی وَ أَنْ أَحْفَظَ فَرْجِی وَ أَنْ أَکُفَّ بِهَا عَنْ جَمِیعِ مَحَارِمِکَ حَتَّى لا یَکُونَ شَیْءٌ آثَرَ عِنْدِی مِنْ طَاعَتِکَ وَ خَشْیَتِکَ وَ الْعَمَلِ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ التَّرْکِ لِمَا کَرِهْتَ وَ نَهَیْتَ عَنْهُ وَ اجْعَلْ ذَلِکَ فِی یُسْرٍ وَ یَسَارٍ وَ عَافِیَةٍ وَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِی قَتْلا فِی سَبِیلِکَ تَحْتَ رَایَةِ نَبِیِّکَ مَعَ أَوْلِیَائِکَ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تَقْتُلَ بِی أَعْدَاءَکَ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِکَ وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُکْرِمَنِی بِهَوَانِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِکَ وَ لا تُهِنِّی بِکَرَامَةِ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا حَسْبِیَ اللَّهُ مَا شَاءَ اللَّهُ
خدایا من به وسیله تو و از تو حاجتم را درخواست میکنم،و هرکه حاجت خویش از مردم بخواهد همانا من حاجتم را نمیخواهم مگر از تو،یگانهاى،شریکى براى تو نیست،به حق فضل و رضوانت از تو میخواهم که بر محمّد و اهل بیتش درود فرستى،و در این سال برایم راهى به سوى کعبه قرار دهى،با زیارتی پاک و پذیرفته،پاکیزه و خالص براى خویش،که دیدهام به آن روشن گردد و مرتبهام با آن بالا رود،خدایا به من روزى کن که دیدهام را از حرام فرو بندم،و شهوتم را نگاه دارم،و خود را از همه حرامهایت بازدارم،تا آنجا که چیزی نزد من برتر نباشد از طاعت و خشیتت،و عمل به آنچه واجب کردى،و ترک آنچه نپسندیدى و از آن نهى نمودى،و همه اینها را در کنار آسانى و فراوانى و تندرستى،و آنچه به من نعمت دادى قرار ده. و از تو میخواهم مرگم را کشته شدن در راهت در زیر پرچم پیامبرت همراه با اولیایت قرار دهى،و از تو میخواهم که به وسیله من دشمنان خود و رسولت را به قتل رسانى،و از تو درخواست میکنم که مرا گرامى دارى با خوار کردن آن از خلق که خودخواهى،و خوار نکنى مرا به گرامى داشتن احدى از اولیایت،خدایا برایم همراه پیامبر راهى به خوشبختى قرار ده،خدا مرا بس است،آنچه خدا خواهد شود.
